Arakanlı Müslümanlar bağımsızlık hareketi başladı.
Arakanlı Müslüman gruplar, 1948'den sonra Budist sığınmacıların kendilerini göçe zorlaması sebebiyle silahlanmaya başladı ve isyanlar giderek yaygınlaştı.
Ocak 1948’de Burma bağımsızlığını kazandıktan sonra güneydeki Budist sığınmacıların Kuzey Arakan’a dönmelerine izin verildi ve daha önce Müslümanlara terk ettikleri arazi ve evlerine yerleştirilerek Müslüman nüfus göçe zorlandı. Bunun üzerine Arakanlı Müslüman grupların isyanları yaygınlaştı, dinî liderler halkı cihada çağırıp gerilla faaliyetlerini başlattı. Arakanlı Müslümanlar mücadelelerini yürütmek için “Mücâhidîn” adıyla bir teşkilat kurarak silahlandılar ve diğer eyaletler gibi Burma Birliği içerisinde Kuzey Arakan bölgesinin müstakil bir eyalet olmasını istediler. Arakanlı Müslümanliderler, 9 Haziran 1948 tarihinde Burma hükûmetine gönderdikleri mektupta Kaladan nehrinin batı yakası ile Naaf nehrinin doğusunda kalan bölgenin Arakanlı Müslümanların millî yurdu olarak tanınmasını, Mücâhidîn teşkilâtına hukukî statü verilmesini, Arakanlı Müslümanların Burma milliyetlerinden biri sayılmasını, dillerinin resmî dil halinde okullarda öğretilmesini istedi ancak bunlar karşılıksız kaldı.
